Os pementos do Couto

No século doce comeza a etapa de esplendor do Mosteiro de San Martiño de Xubia no Couto en Narón.  Nos  primeiros  anos  deste  período,  os   Condes  de  Traba  consolidaron  e  financiaron  a  reconstrución  sobre  os  restos  do  templo  orixinal.  No  ano  1137  o  novo  mosteiro  foi  doado  á  orde  de  Cluny. Iniciábase  así,  inesperadamente,  a  etapa  de  maior  apoxeo  do  Mosteiro  co  comezo  do  priorado. Nos  conseguintes  anos,  a  San  Martiño  de  Xuvia  viñan  retirarse  fillos  de  reis  e  distintas  personalidades  da  alta  nobreza.  Frei  Martín  Sarmiento  hospedouse  no  Mosteiro  mentres  facía  o  Camiño  de  San  Andrés  de  Teixido.  O  prior  preparou un  suculento  guiso  ao  que  engadiu  uns  pementos.  Pero  o  ingrediente  estrela  foi  todo  un  fracaso,  xa  que  o  convidado  quedou  tremendamente  adoecido  co  seu  picor.  Disque  esa  noite  o  prior  soñou  con  San  Martiño. Recomendoulle o santo que  ao  ano  seguinte  volvese  invitar  ao  ilustre  personaxe  e  os  pementos  xa  non  picarían.  Así  foi,  e  doce  meses  máis  tarde  o  milagre  fíxose  realidade.  Unha  segunda  versión  (un  pouco  máis  crible)  afirma  que  o  prior  pasou  aquel  ano  enteiro  facendo  diferentes  seleccións  de  sementes  ata  que  deu  coa  combinación  duns  pementos  máis  doces.

 (continuará)