A nosa trufa negra

A nosa trufa negra
07 de Febreiro, 2021 - 08:00 h. | Publicada por Radio Fene

A trufa é un fungo soterrado coma se fose un tubérculo, de intenso sabor e recendo, por iso se utiliza en pequenas raspas para perfumar guisos e aceites. A temporada vai de decembro a marzo pero a mellor colleita é a de xaneiro e fefreiro.

A súa forma é irregular mais ou menos redondeada, coma unha pedra, de superficie rugosa e cor escura. O tamaño pode variar desde unha noz ata unha pataca.

Os antigos exipcios daban conta delas coméndoas rebozadas en graxa e cocidas e papillote. Os gregos e romanos estimábana coma un manxar. Un tal Apicius xa ofrecía receitas para cociñala no seu libro “ De re coquinaria” atribuíndolle un gran poder afrodisíaco. Na Idade Media, como ocorre con moitos productos, caen no esquecemento porque lles atribúen unha relación co diaño. De novo, no Renacemento, puxéronse de moda e de novo están moi presentes nas mesas dos poderosos no París do século XVIII.

Segundo manifesta Fausto Galdo no "Abecedario das mantenzas" hai unhas 60 especies de trufas. Entre elas, as brancas ou célebres “tartufi” do Piamonte, con sabor a allo e unha cor grisácea. A negra é propia do Perigord, de perfume intenso e delicado. Como se descobre a súa presencia polo aroma que desprenden, utilízanse distintos animais para descubrilas, porcos e xabaríns no Perigord; cabras amestradas da Sardeña e cans en Italia e España. Aquí colleitase entre un 30 e un 50% da producción mundial de trufa negra. En Galicia, a firma Aeiraland dedícase ao cultivo da trufa atlántica, en Folgoso do Courel, desde 2014.

Unha receita doada de preparar é a “Pasta con salsa de trufa negra” Precisamos: Pasta fresca, unha trufa negra, nata líquida, aceite e sal.

 Cociñamos a pasta en auga fervendo cun chorriño de aceite ata que quede ao dente e a escurrimos. Para facer a salsa, poñemos a ferver a nata cun pouco de sal. Cando engorde un pouco, apartamos a nata para que arrefríe e engadimos unhas virutas de trufa negra raiada. Mesturamos a crema coa pasta e deixamos repousar uns minutos. Cando abramos a tapa da pota, disfrutaremos dun aroma delicioso. Teremos reservado unhas láminas de trufa para por por riba do prato e listo. Bo proveito.

(Na imaxe, a trufa negra atlántica)

Sociedade

Publica o teu comentario agora