Por azares da vida, o eumés Xesús Piñeiro, fixo parte daquel elenco teatral que representou “Os vellos non deben de namorarse” no Teatro Xofre de Ferrol. Rematara os estudos no Seminario de Mondoñedo e tras o retorno á casa leeu no xornal un anuncio que pedía un actor para unha obra de teatro. A cita foi no edificio do antiguo concello e sede despois do sindicato vertical de Ferrol. Alí se atopou Suso Piñeiro cunha xente que non coñecía, entre eles lembra a Guillermina, a Antonio ou a Raimundo Anido. “Conservo o libro de Galaxia que utilizamos para os ensaios asinado por todos eles, como un tesouro” afirma Piñeiro.  Confírmanos que Juan Bayolo,  era o director. Descoñecía quen era ou qué significaba Castelao pero chamoulle a atención que a obra se representase en galego, no idioma que falaba no seminario cos seus compañeiros.

Os ensayos, lembra o noso convidado, sofriron un retraso de meses a causa da morte en accidente dun fillo do director. Despois de Ferrol fixeron unha pequeña xira pola comarca, levando a obra a Valdoviño e a Vilaboa, segundo lembra Piñeiro, quen pouco tempo despois mercou o "Sempre en Galicia" na Central librera por recomendación de Cipriano Dobarro da cafetería Negresco. Suso Piñeiro non volveu saber nada dos outros actores e actrices da obra na que el encarnou a Don Ramonciño. En maio de 1970 marchou para a mili a Madrid e á volta á Universidade de Santiago. Garda o recorte de prensa daquela exitosa representación no Teatro Jofre de "Os vellos non deben de namorarse", unha das pezas da dramaturxia galega máis representadas.

(Na imaxe, máscara de Castelao para a obra estreada en  agosto de 1941)