As cunchas que teñen os chocos no lombo usábanse para branquear os dentes. Devecían por elas os prateiros composteláns que as usaban para moldes de medallas.  Hoxe serven como aporte de calcio na dieta dos paxaros na gaiola. Das xibas pequenas, chamadas sepiolas e chocos en Galicia, fálanos Cornide, que os guisa nun prebe de noces. Di que nos portos da ría de Vigo se fan empanadas nas que se colocan sazonados na súa tinta, merecendo a estima entre as xentes de bo padal.

Eva Leis ofrécenos unha sinxela receita de chocos:

Nunha cazola de barro dourase en aceite unha cebola e un allo ben picados. Póñense enriba a facer uns dez minutos os choquiños limpos de area e sen pluma. Retirámolos do lume para botarlles pemento e un vaso de viño Caíño. Déixanse cocer outros vinte minutos a lume morno. Sérvense con arroz branco ou cachelos.