Antón Patiño asegura  noutro fragmento do seu libro Océano Oroza que o poeta falecido en Vigo en 2015  ten todos os ingredientes para converterse nun clásico, porque xa gañou a batalla do tempo. A súa poesía define un ámbito propio, unha fusión arte-vida na que foi construíndo o seu poema total. Orixinalidade extrema e actitude radical  como características esenciais da súa entrega. Igual que a súa necesidade permanente de perfección e depuración, de reelaboración nunha vontade de estilo marcada pola oralidade e o ritmo, buscando sempre a resonancia no canto. Antón Patiño di tamén que os seus recitais poéticos foron sempre o seu modo de expresión privilexiada, polo seu carácter memorable e de acontecemento singular, porque enchía por completo o escenario en canto empezaba a recitar, a dicir, porque el, máis ca recitar, di.

Ademais de Océano Oroza, Editorial Elvira publicou tamén unha antoloxia da súa poesía Évame e un libro colectivo 100 Oroza no que cen intelectuais falan da súa relación co poeta. 

No seu poema Prohibido o paso inclue estes versos:

Un neno temeroso e triste pasa

Pasa coas súas duas vidas entre o home

É o rostro dun pobo que se limpa co xesto do tempo

Parecería unha descrición do que está a pasar nestes dias Palestina.