Houbo un tempo onde as lealdades existiron e os vínculos entre as persoas eran verdadeiros. Con esta reflexión Suso de Toro sintetiza a forma de entender a vida dos antepasados da familia Baltar, unha visión que, como os novos tempos, foi evolucionando. Na súa última novela, Un señor elegante, acompañámolo nun percorrido por aqueles membros dos Baltar que, fieis ao seu apelido, cumpriron co deber da familia ao longo do século XIX e XX. Como o propio Suso di: cada libro pide a súa forma. Neste caso, ademais de afondar no patrimonio cultural e humano dos Baltar, podemos coñecer as cavilacións do propio escritor durante o seu traballo de investigación. Desta maneira, a través dun monólogo interior velado, formamos parte do proceso de creación da novela. Desde a distancia axexamos os pensamentos do autor sobre os diferentes membros da familia e como estes mudan a medida que as pescudas avanzan. Suso de Toro tamén é consciente de que, probablemente, un home doutra época non escribiría este libro como el o fixo. A recente consolidación do movemento feminista fixo que todos transformásemos o modo de ver as cousas pero no século XX todo era ben distinto. Por iso, no canto de omitir o escaso papel das mulleres naqueles tempos, preferiu deixar constancia da súa ausencia. Eu mesmo constato iso ao escribir. Ves as fotos e dis: onde están as mulleres? Están nas fotografías de familia, cos nenos, na vida interior. Na vida pública case non aparecen. Sen dúbida, esta viaxe non foi sinxela para o autor, sobre todo porque está a traballar cun material moi sensible: os recordos. Suso de Toro abordou este reto con tacto, mais consciente de que a súa materia prima era o máis persoal que ten unha familia: as impresións e a memoria que cada un ten da propia familia. ( Texto de Carlos Aguado)